ของดีประจำจังหวัดกาฬสินธุ์

ผ้าไหมเเพรวา การทอผ้าแพรว่านั้น มีลักษณะที่คล้ายคลึงกับการทอผ้าจก คือใช้มือจก ยกเส้นด้ายยืนแล้วสอดด้ายสี ไปตามลายผ้าที่ต้องการลวด ลายของแพรวามีลักษณะคล้ายคลึงกับลายขิดอีสานอยู่บ้างที่แตกต่างกันก็มีความหลากหลายของ สีสันในแต่ละลวดลายนั้นน้อยกว่าผ้าจกของชาวไทยพวน หรือไทยยวน แต่มีลักษณะรวมกันคือลายหลักมักเป็นรูปสี่เหลี่ยมขนมแปียก ปูน (อันเป็นโครงสร้างพื้นฐานของลายผ้า) ลวดลายของแพรวานั้นมีความหลากหลายพอๆ กับลายผ้าแบบอื่นขึ้นกับความคิดสร้างสรรค์ ของช่างทอนั่นเองลานหลักๆ ก็เช่น ลายนาคสี่แขน ช่อขันหมาก ดาวไต่เครือ และมีลายแถบ เช่น ดอกดาวหมู่ ดอกแปดขอ เป็นต้น ใน ผืนหนึ่งๆ จะลวดลายนับสิบลายการเรียงตัวของลายผ้านั้น เนื่องจากแพรวาใช้พาดในแนวตั้งลายผ้าจึงไล่ไปทางแนวตั้ง ขณะที่ผ้าจก ลายผ้าจะไล่ไปแนวนอน ตามระดับการมองเมตร สำหรับการตัดเย็บใช้สอยอื่นๆ                หมอนขิด เป็นผลิตภัณฑ์หัตถกรรมพื้นบ้านที่อยู่คู่กับท้องถิ่นภาคตะวันออกเฉียงเหนือของไทยมาตั้งแต่สมัยก่อน ประวัติศาสตร์เพื่อใช้หนุนหนุนศรีษะขณะนอน ใช้ประกอบพิธีกรรมทางศาสนา ขนบธรรมเนียมประเพณี เช่นใช้เป็นของชำร่วยในงาน แต่งงานสำหรับผู้ใหญ่ที่นับถือในงานแต่งงานหมอนขิด เป็นผลิตภัณฑ์ที่สืบทอดภูมิปัญญาของบรรพบุรุษมาตั้งแต่สมัยโบราณ ผู้หญิง ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือจะมีความชำนาญในการเย็บหมอนขิดดีพอ ๆ กับการทอผ้า                ผ้าขาวม้า มีลักษณะเป็นผ้ารูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ความกว้างประมาณ 2 ศอก ยาวประมาณ 3-4 ศอก ใช้นุ่งแบบ ลำลอง ความกว้างจึงเท่ากับระยะจากเอวถึงกลางหน้าแข้ง ความยาวเท่ากับระยะพันรอบตัวแล้วเหลือเศษอีกเล็กน้อย โดยมากทอ เป็นลายตารางเล็กๆ นิยมใช้ด้ายหลายสี                มะม่วงมหาชนก เป็นมะม่วงลูกผสมระหว่างมะม่วงพันธุ์ซันเซทและมะม่วงหนังกลางวันซึ่งมีรสชาติรับประทานดิบ จะเปรี้ยว รับประทานสุกจะหวาน ลูกผสมดังกล่าวก่อให้เกิดเอกลักษณ์โดดเด่นเฉพาะตัวของมะม่วงมหาชนกทั้งรูปลักษณะผลรสชาติ ที่โดดเด่นออกไปกลายเป็นทางเลือกของตลาดผู้บริโภค                โปงลาง เป็นเครื่องดนตรีประเภทเครื่องเคาะหรือเครื่องตี มีลักษณะคล้ายระนาดแต่แขวนในแนวดิ่ง เป็นที่นิยม ในภาคอีสาน บาง ท้องถิ่นอาจเรียกว่า หมากกลิ้งกล่อม หมากขอลอ หรือ เกราะลอ (ผู้เฒ่าผู้แก่ในถิ่นดงมูลอำเภอหนองกุงศรีเรียก  "หมากเต๋อเติ่น") เป็นเครื่องดนตรีประจำจังหวัดกาฬสินธุ์นายเปลื้อง ฉายรัศมี ศิลปินแห่งชาติสาขาศิลปะการแสดง (ดนตรีพื้นบ้าน)  ประจำปี พ.ศ. 2529 ชาวจังหวัดกาฬสินธุ์ได้ทำการพัฒนาโปงลางจนมีลักษณะเช่นในปัจจุบัน โดยได้พัฒนาโปงลางขึ้นจากเกราะ ลอ ซึ่งใช้เคาะส่งสัญญาณในท้องนา